Mijn kind gaat niet naar school

De confrontatie van het hebben van een thuiszitter

 

Toen ik vijftien jaar oud was stak een knieblessure op. Ik danste fanatiek en met veel plezier en hoewel die knie al een tijdje zeurde, kwam ik toch onverwacht aan de kant te zitten. ‘Je moet hard werken om in de selectie te blijven.’ Die opmerkingen had ik serieus genomen, mijn grenzen niet bewaakt en het uiterste gevraagd. Mijn knie was overbelast.

Ik vond het verschrikkelijk, een absolute kwelling om bij de lessen te zijn en niet mee kunnen doen. Maar dat was wel de afspraak. Want ook zittend aan de kant, kreeg je toch de uitleg van de technieken mee. En ja, ik wilde wel echt in de selectie blijven dansen.

Een beperking en de dagelijkse confrontatie


Iedere les stroomde de beat door mijn lijf. Ik zag anderen de beweging maken die ik even niet kon. Ik maakte me zorgen of ik het later wel weer zou kunnen, of ik niet teveel gemist had. Op reclames zag ik mensen dansen op swingende muziek, ik zag nieuwe danskleding in de winkels. Overal was die confrontatie met dat wat ik niet kon op dat moment. Voor mijn gevoel danste de hele wereld, behalve ik!

En nu zie ik die reclames weer. De spandoeken in mijn dorp ‘De scholen zijn weer begonnen!’. De ‘Back to school deals’ in de bushokjes. Heb je ze ook gezien?

Ik moet steeds denken aan de ouders van kinderen en mijn cliënten die niet naar school gaan.

Thuiszitten



Het is zo confronterend om de groepjes kinderen voor je huis voorbij te zien fietsen, terwijl jouw kind niet naar school kan. De vrienden die de schoolspullen met hun kinderen bij elkaar shoppen, maar jij dit jaar niet met je kind. Hoeveel mensen heb je om je heen die echt begrijpen hoe het is als je kind langdurig niet naar school kan?

In de tijd dat wij een thuiszitter hadden, was ik heel dankbaar dat ik iemand had gevonden die hetzelfde meemaakte. Wekelijks sloegen we keihard de ballen over de tennisbaan om stoom af te blazen. Dat deden we ook in de stromende regen zodat de tennisleraar even kwam polsen of het wel goed ging. Het was echt een noodzaak om iemand te hebben die aan een half woord genoeg had.

Heb jij behoefte aan iemand die echt begrijpt hoe het is als je kind langdurig niet naar school kan? Of heeft je kind behoefte aan begeleiding hierbij?

Stuur me dan een berichtje en volg de praktijk ook op Instagram.